करू नावासवे कुठल्या तुझी सुरुवात आयुष्या
कुठे कळली तुझी अद्याप मजला जात आयुष्या
तुझे आयुष्य आहे तेवढे आयुष्य माझेही
मला पाहू नको केव्हाच तू पाण्यात आयुष्या
किती वर्षात नाही घेतले मांडीवरी तुजला
पुन्हा येशील का रे एकदा लाडात आयुष्या
तुझा रस्ताच होता वेगळा रस्त्याहुनी माझ्या
कसा झाला तुझ्या माझ्यात हा अपघात आयुष्या
तुला आयुष्यभर पुरतील एकांतात उधळाया
जमा केलेत इतके क्षण तुझ्या खात्यात आयुष्या
तुलाही पाहिजे मी अन तिलाही पाहिजे आहे
मला वाटून घ्या रे एकदा दोघात आयुष्या
तुला सोडून माघारी पुढे मी चाललो आहे
बरोबर न्यायची नाही तुझी औकात आयुष्या
·
दिशा कुठे शब्दात जमावासाठी होती
भाषणबाजी केवळ नावासाठी होती
पत्राचा मजकूर विनंतीने भरलेला
पण शेवटची ओळ दबावासाठी होती
एक भाकरी दिसली अन घोषणा थांबल्या
पिचलेली माणसे उठावासाठी होती
एकमताने अखेर काही घडले नाही
दोन्हीकडची मते ठरावासाठी होती
घडायचे ते घडून गेले दिवसाढवळ्या
पुढली अख्खी रात्र तणावासाठी होती
भिस्त ठेवली नव्हती केवळ चिलखतावरी
वाघनखे हातात बचावासाठी होती
वर्मावर खंजीर लागला तेव्हा कळले
पाठीवरची थाप सरावासाठी होती
·
दर्शनाविन संपली प्रत्येक वारी
विठ्ठला झालास तू कोठे फरारी
दूरवर आहे उभी अंधूक आशा
चालण्याची तेवढी आहे तयारी..?
शब्द बसला पाहिजे चपखल असा की
फेकतो पत्ता जसा अट्टल जुगारी
पाहुनी खांद्यांवरी भाते रिकामे
वाजण्याआधीच हरली ही तुतारी
पंख गरुडालाच होते शोभणारे
गांडुळाला झेपली नसती भरारी
पेरले होते दुहीचे बीज बहुधा
अन्यथा नसती फळे आली विषारी
घेतला नाही अजुन मी जन्म देवा
मांडतो आहेस तू कुठली उधारी..?
जेवढी लाचार होतिल माकडें ही
तेवढे इमले उभे करतिल मदारी
·
खूप केल्या जगायच्या गोष्टी
मात्र गोष्टी ठरायच्या गोष्टी
जाग नव्हती तिच्या वसंताला
मीच केल्या फुलायच्या गोष्टी
दिवसभर त्या असायच्या कोठे
रात्रभर ज्या छळायच्या गोष्टी
आज कळतेय...काच ती होती
ज्यात मोठ्ठ्या दिसायच्या गोष्टी
जगताना कुशीत आईच्या
निज घेऊन यायच्या गोष्टी
मी मलाही महागलो होतो
स्वस्त जेव्हा मिळायच्या गोष्टी
शेवटी प्रश्न हाच होता की
काय घेऊन जायच्या गोष्टी ?
चंद्र तारे कुठून आणू मी
काय आहेत खायच्या गोष्टी ?
श्वास अद्याप संपला नाही
एवढ्यातच निघायच्या गोष्टी ?
·
पारंब्यांच्या मनात आले..हात जरासे काढुन पाहू
जुन्या जाणत्या वडास एका क्षणात खाली पाडुन पाहू
ठराव करती दोन काजवे अंधाराच्या झाडावरती
सूर्य हरवला आता आपण प्रकाश थोडा वाटुन पाहू
किती चांदणे उधळशील तू आतुरलेल्या शेजेवरती
अवसेच्या रात्रीसाठीही चंद्र जरासा राखुन पाहू
रंगवलेल्या भिंतींवरुनी येइल का अंदाज घराचा
करार करण्याआधी आपण वासे दोन तपासुन पाहू
ब-याच दिवसांनी सुख आले.. भेटुन घेऊ त्यालाही पण
दूर चालल्या दु:खासाठी दोन आसवें ढाळुन पाहू
मला निरंतर भेटतोस तू श्वासांच्या अस्तित्वामधुनी
सांग विधात्या कशास तुजला दगडामध्ये कोरुन पाहू
·
कधी सत्य पडताळले वावड्यांनी
म्हणे काठ ओलांडले खेकड्यांनी
भुकेने जरा आवरावे स्वतःला
किती पीळ सोसायचे आतड्यांनी
खुराड्यासही तोच उजळून देतो
जरी सूर्य नाकारला कोंबड्यांनी
तिचा गंध आधीच देईल वर्दी
उतावीळ होऊ नये चौघड्यांनी
दुरावा किती आतल्याआत होता
उजेडात जो आणला पोपड्यांनी
मनानेच अंदाज घ्यावा मनाचा
कधी प्रीत मोजू नये आकड्यांनी
पुन्हा वाट माझी सरळ होत आहे
मला हाक देऊ नये वाकड्यांनी
भरवसा कसा द्यायचा मापण्याचा
स्वतःला कुठे जोखले पारड्यांनी
मला जन्मतः दिव्य आले रडूही
मला बोल शिकवू नये बोबड्यांनी
·
कधी सत्य पडताळले वावड्यांनी
म्हणे काठ ओलांडले खेकड्यांनी
भुकेने जरा आवरावे स्वतःला
किती पीळ सोसायचे आतड्यांनी
खुराड्यासही तोच उजळून देतो
जरी सूर्य नाकारला कोंबड्यांनी
तिचा गंध आधीच देईल वर्दी
उतावीळ होऊ नये चौघड्यांनी
दुरावा किती आतल्याआत होता
उजेडात जो आणला पोपड्यांनी
मनानेच अंदाज घ्यावा मनाचा
कधी प्रीत मोजू नये आकड्यांनी
पुन्हा वाट माझी सरळ होत आहे
मला हाक देऊ नये वाकड्यांनी
भरवसा कसा द्यायचा मापण्याचा
स्वतःला कुठे जोखले पारड्यांनी
मला जन्मतः दिव्य आले रडूही
मला बोल शिकवू नये बोबड्यांनी
·
पौर्णिमेला भार आता वाहवेना
तू जरासे चांदणे माळून घे ना
होउ दे अश्रू पुन्हा ताजेतवाने
तेवढा दु:खास माझ्या वेळ दे ना
नारळाच्या आड यादी मागण्यांची
देवही फसला कसा काही कळेना
कोणत्या वृत्तात मांडू दुःख माझे
एकही मात्रा जिथे लागू पडेना
मी जरी केली तयारी पावलांची
नेमकी वस्तीच माझी आठवेना
थोरवी त्यानेच गावी पिंजऱ्याची
एकही आकाश ज्याला सोसवेना
:- गोविन्द नाईक
